دعای ماه رجب دارای دو بخش است و در این دعا ، خداوند را با ده صفت مورد خطاب قرار داده و چهار تقاضا و درخواست می کنیم ، دلیل درخواست از خدا عطای کامل و بی نقص می باشد:
سیدجواد هاشمی فشارکی
ده صفت خداوند که او را در دعای ماه رجب صدا می زنیم :
- ای آن (خدایی) که هر خیری را از او امید دارم يَا مَنْ أَرْجُوهُ لِكُلِّ خَيْرٍ
- از خشمش در هر شرّی ایمنی جویم آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ كُلِّ شَرٍّ،
- ای آن‌که در برابر عبادت اندک مزد بسیار عطا می‌کند يَا مَنْ يُعْطِى الْكَثِيرَ بِالْقَلِيلِ،
- ای آن‌که به هرکه از او بخواهد می‌بخشد يَا مَنْ يُعْطِى مَنْ سَأَلَهُ،
- ای آن‌که به هرکه از او نخواهد و او را نشناسد نیز می‌بخشد يَا مَنْ يُعْطِى مَنْ لَمْ يَسْأَلْهُ وَمَنْ لَمْ يَعْرِفْهُ
- عطایش از روی مهربانی و رحمت است تَحَنُّناً مِنْهُ وَرَحْمَةً،
- ای دارای بزرگی و رأفت و محبت، ذَا الْجَلالِ وَالْإِكْرامِ،
- ای دارای بخشش و جود يَا ذَا النَّعْماءِ وَالْجُودِ،
- ای دارای عطا و کرم يَا ذَا الْمَنِّ وَالطَّوْلِ،
- ای مهمان‌نواز يَا كَرِيمُ
دلیل درخواست از خداوند:
- زیرا آنچه را تو عطا کردی کاستی ندارد فَإِنَّهُ غَيْرُ مَنْقُوصٍ مَا أَعْطَيْتَ،
چهار درخواست از خداوند :
- با درخواستم از تو، همه‌ی خیر دنیا و خیر آخرت را به من عطا کن أَعْطِنِى بِمَسْأَلَتِى إِيَّاكَ جَمِيعَ خَيْرِ الدُّنْيا وَجَمِيعَ خَيْرِ الْآخِرَةِ، ( یعنی به من به خاطر درخواستى که از تو کردم عطا کن )
- و با درخواستم از تو همه شر دنیا و شر آخرت را بازگردان وَاصْرِفْ عَنِّى بِمَسْأَلَتِى إِيَّاكَ جَمِيعَ شَرِّ الدُّنْيا وَشَرِّ الْآخِرَةِ، (یعنی بگردان از من به خاطر همان درخواستى که از تو کردم )
- از احسانت بر من بیفزای. ز ِدْنِى مِنْ فَضْلِكَ
- محاسنم را بر آتش دوزخ حرام کن. حَرِّمْ شَيْبَتِي عَلَى النَّارِ.
در خصوص دعای ماه رجب
سید ابن طاووس از محمّد بن ذکران که معروف به سجّاد است، چه آن‌قدر سجده کرد و در حال سجده گریست که نابینا شد، روایت کرده که گفت:
به امام صادق(علیه‌السلام) عرض کردم: فدایت شوم، این ماه، ماه رجب است، مرا در این ماه دعایی بیاموز که حق‌تعالی مرا به آن سود بخشد، حضرت فرمود: بنویس «بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ» و در هرروز از رجب در صبح و شام پس از نمازهای روز و شب بگو: ( ترجمه استاد حسین انصاریان)
متن دعای ماه رجب
يَا مَنْ أَرْجُوهُ لِكُلِّ خَيْرٍ،
وَآمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ كُلِّ شَرٍّ،
يَا مَنْ يُعْطِى الْكَثِيرَ بِالْقَلِيلِ،
يَا مَنْ يُعْطِى مَنْ سَأَلَهُ،
يَا مَنْ يُعْطِى مَنْ لَمْ يَسْأَلْهُ وَمَنْ لَمْ يَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَرَحْمَةً،
أَعْطِنِى بِمَسْأَلَتِى إِيَّاكَ جَمِيعَ خَيْرِ الدُّنْيا وَجَمِيعَ خَيْرِ الْآخِرَةِ،
وَاصْرِفْ عَنِّى بِمَسْأَلَتِى إِيَّاكَ جَمِيعَ شَرِّ الدُّنْيا وَشَرِّ الْآخِرَةِ،
فَإِنَّهُ غَيْرُ مَنْقُوصٍ مَا أَعْطَيْتَ،
وَزِدْنِى مِنْ فَضْلِكَ يَا كَرِيمُ
.ای آن‌که هر خیری را از او امید دارم و از خشمش در هر شرّی ایمنی جویم، ای آن‌که در برابر عبادت اندک مزد بسیار عطا می‌کند، ای آن‌که به هرکه از او بخواهد می‌بخشد، ای آن‌که به هرکه از او نخواهد و او را نشناسد نیز می‌بخشد، عطایش از روی مهربانی و رحمت است، با درخواستم از تو، همه‌ی خیر دنیا و خیر آخرت را به من عطا کن و با درخواستم از تو همه شر دنیا و شر آخرت را بازگردان، زیرا آنچه را تو عطا کردی کاستی ندارد و از احسانت بر من بیفزای ای مهمان‌نواز.
راوی گفت: حضرت مَحاسن (موهای صورت) شریف خود را در پنجه‌ی چپ گرفت و این دعا را با حالت درماندگی و زاری همراه حرکت دادن انگشت اشاره دست راست خواند و پس از این گفت:
يَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِكْرامِ،
يَا ذَا النَّعْماءِ وَالْجُودِ،
يَا ذَا الْمَنِّ وَالطَّوْلِ،
حَرِّمْ شَيْبَتِي عَلَى النَّارِ.
ای دارای بزرگی و رأفت و محبت، ای دارای بخشش و جود، ای دارای عطا و کرم، محاسنم را بر آتش دوزخ حرام کن.
