بیان وضعیت استان و تهدیدات طبیعی و انسان ساخت استان و پیشنهاد خود اتکایی استانی
***
**
*
دکتر سید جواد هاشمی فشارکی
تامین پایدار مایحتاج و ملزومات اساسی زیست جامعه انسانی از جمله مهمترین دغدغه های کشور جهت حال و آینده می باشد. استان خوداتکا ؛ استانی می باشد که می تواند بخشی عمده از نیازهای اساسی مثل مواد غذایی وکالای … خود را از طریق مدیریت صحیح استان تامین نمایند.
استان، واحدی از تقسیمات کشوری است با محدوده جغرافیایی معین، که از به هم پیوستن چند شهرستان همجوار با توجه به موقعیتهای‌سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و طبیعی تشکیل می‌شود. ( طبق ماده ۹ قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری) و کشور ایران به سی‌ویک استان تقسیم می‌شود. اداره هر استان برعهده مرکز استان است و استاندار مسئول اداره استان است که به وسیله وزیر کشور با تصویب کابینه منصوب می‌شود
استاندار در قلمرو مأموریت خویش به عنوان نماینده عالی دولت، مسئولیت اجرای سیاست‌های عمومی کشور در ارتباط با وزارتخانه‌ها، مؤسسات و شرکت‌های دولتی و سایر دستگاه‌هایی که بنحوی از بودجه عمومی دولت استفاده می‌نمایند. نهادهای انقلاب اسلامی، نیروهای انتظامی، شوراهای اسلامی شهر و شهرداری‌ها و مؤسسات عمومی غیردولتی را عهده‌دار خواهند بود. ( مصوبه شورای عالی اداری) استاندار مسئول برنامه‌ریزی، هدایت و ایجاد هماهنگی‌های لازم در امور مختلف استان و بخصوص برقراری و حفظ نظم و امنیت استان است.
اصطلاح “خود اتكايي” درتمامی زمينه هاي فرهنگي، نظامي، سياسي و اقتصادي موضوعیت داشته .ولی”خود كفايي” تنها ناظر بر جنبه هاي مادي است به عبارت ديگر، خود كفايي فقط از نظر اقتصادي ممكن است تحقق پيدا كند، گرچه در همين زمينه نيز بدون خود اتكايي نمي توان خود كفا شد.
با توجه به سابقه تهدیدات تهدیدات طبیعی و خارجی و مشکلات امداد رسانی و…. ، بخصوص اینکه امریکا و برخی کشورهای غربی بر این باور و در تلاشند که ملت ایران را با تحریم وفشارها از پا در آورند و زمینه فرو پاشی از درون و در صورت لازم تهاجم از بیرون را داشته باشند؛ و گرچه منابع مادی ومعنوی و ظرفیت های استانها متفاوت می باشد ؛ لکن خود اتکایی استانها یک ضرورت برای امنیت پایدار استانها می باشد. خوداتکايي راهبردي استانی را مي توان به عنوان بخش اجتناب ناپذير سياست گذاري راهبردي کشوردانست که در روند توسعه و نوسازي ملي وامنیت پایدار می باشد.
محاسن خود اتکایی استانی، تقویت مدیریت استانی ، کوتاه شدن مسیر تصمیم گیری و قابلیت اداره استان در شرایط بحرانهای سخت می باشد. در شرایط بحران استاندار فرمانده استان بوده و سرمایه مادی و معنوی استان و عنداللزوم استانهای معین را بسیج کرده و در کوتاهترین زمان ممکن بحران را مدیریت خواهد کرد. بدیهی است در شرایط عادی استانداری تمهیدات لازم را پیش از وقوع بحران بکار خواهد بست که یا اساسا بحران بوجود نیاید و یا اگر رخ داد با حداقل خسارت و تلفات مواجه گردد .
البته در عین حال بایستی بگونه ای برنامه ریزی شود،برخی استان های مرزی در شرایطی قرار نگیرند که روحیه استقلال طلبی و یا تجزیه و الحاق به کشور همسایه پیش نیاد .
