جلسه همفکری مهندسان مکانیک با تعدادی از کاندیداهای هیات مدیره سازمان نظام مهندسی ساختمان در دفتر شرکت مشانیر واقع در تهران . میدان  ونک، خیابان خدامی،در روز یکشنبه ۲۸ شهریور۱۴۰۰ ساعت ۱۷:۰۰  الی ۱۹٫۱۵ برگزار شد

ابتدا حضار سوالات وانتقادات خود را بیان داشتند

سپس کاندیداهای هیات مدیره سازمان نظام مهندسی ساختمان پاسخ های خویش را بیان نمودند.

دکتر سید جواد هاشمی فشارکی در این نشست چنین بیان داشت :

شما مشکلاتی و انتقاداتی را درخصوص امور مهندسی و نظام مهندسی مطرح کردید که حدود بیست و اندی شد، که اینها بخشی از انبوه مشکلات می باشد . دوستان هم جوابهایی دادند ، منهای اینکه چقدر اقناع کننده بود ؛ بنده چند نکته عرض میکنم .

نخست مشکلات متوجه یک بخش نیست، مشکلات چند وجهی بوده و هر وجه آن سهمی دارد : مشکل از سوی شخص مهندس و یا شرکتهای مهندسی واقعی و یا صوری ، نظام مهندسی و هیات مدیره آن، کشمکش بین سازمانهای مسول ، مردم بعنوان خریدار خدمات فنی مهندسی ، خلا های قانونی و…

دوم اینکه قهر با انتخابات نظام مهندسی فایده ای ندارد، این ماشین پیش میرود و برنامه های خود را دنبال می کند؛ هر کس که بهر جهت عضو این عرصه شده باید بعنوان عضوخانواده به سهم خود تلاش اش را بکند .

سوم اینکه شواهد قانونی و زیر ساختی و نظامات مبین اینست که مشکلات سیستماتیک نیست واین گزاره وافعیت ندارد .

اشکال مهم انقطاع هیات مدیره نظام مهندسی با بدنه اعضا می باشد . وبرای رفع این نقیصه بنده مکانیزمی پیش بینی کرده ام ، که ، در زیر مجموعه های گروههای تخصصی ( گروه تخصصی عمران ، گروه تخصصی معماری ، گروه تخصصی تاسیسات برقی ،گروه تخصصی تاسیسات مکانیکی ، گروه تخصصی ترافيک ؛ گروه شهرسازی و گروه نقشه برداری) ،  یک تعداد کارگروههای تخصصی فرعی با عضویت اعضای سازمان بوجود اوریم و اینها مسایل را بصورت جامع مورد واکاوی قرار داده و پیشنهادات مورد نظر را دهند. یک گروه تخصصی عالیه نیز موضوعات را در سطح کلان راهبری کرده و هماهنگی های لازم را صورت دهند . و هیات مدیره سازمان نظام مهندسی نیز ملزم به پیگیری تحقق انها شود .

گرچه ارایه برنامه توسط کاندیداها خوب است ولی کفایت لازم را ندارد . لذا بنده قائل به برنامه داشتن کاندیدا نیستم . زیرا این برنامه ها را الزام آور نمی دانم وچه بسا در طوفان فکری بتوان راهکارهای جامع تر و موثرتری یافت . بخصوص اینکه برنامه های اعلامی اعضا را تحقق پذیر یقینی نمی توان دانست  .

لذا ما باید مکانیزم اندیشه ورزی بصورت مساله محوری را در سازمان نظام مهندسی ایجاد کرده ، تا هم مشکلات به ترتیب اولویت و اهمیت احصا ودنبال شود و هم اعضا احساس مشارکت و اثر گذاری خود را احساس کنند . و هم ارتقا وتعالی سازمان به سرعت حاصل گردد .