چکیده پرونده شروع و پایان جنگ تحمیلی :در شروع جنگ تحمیلی و هنگام اشغال مناطق مختلف ایران توسط بعث عراق ، سلطه گران غرب و شرق نه تنها قطع نامه ای در محکومیت متجاوز صادر نکردند بلکه همواره همه گونه از دشمن ما حمایت کردند ، لکن پس از پیروزی های رزمندگان اسلام در باز پس گیری مناطق اشغالی و مایوس شدن سلطه گران جهانی صاحب حق جنگلی وتو از صدام ؛ قطعنامه۵۹۸ شورای امنیت در ٢٧ تیر ۱۳۶۶، برای پایان دادن به جنگ ایران و عراق را صادر کردند . یک سال بعد  در ۲۹ تیر ۱۳۶۷ امام خمینی طی پیامی با بکار بردن «نوشیدن جام زهر» انرا پذیرفتند. بعث عراق با احساس ضعف در جبهه های ایران ؛ بلافاصله حملات سراسری به خطوط جبهه ها را آغاز کرد و دوباره داخل خاک ایران شد تا نقاط مهمی را به دست بیاورد و با وضع بهتری در مذاکرات حضور داشته باشد، ومنافقین تجهیز شده نیزبه غرب کشور یورش بردند. اما شکست خوردند و موفقیتی بدست نیاوردند و نهایتاً شیپور پایان جنگ در ۲۹ مرداد ۱۳۶۷ نواخته شد.

فتنه ای برای توقف موفقیت های رزمندگان در جنگ تحمیلی : براساس نوشته پژوهشگر امریکایی:” در اواخر ماه مه ۱۹۸۲ ( خرداد ۱۳۶۱ )  وضعیت عراق درجبهه ها بسیار وخیم شد. نیروهای ایرانی بصره … را زیر فشار قراردادند . ” ( همپای صاعقه ، ص ۷۶۳ ) ” ارتش رژیم صهیونیستی با یک پیشروی خود را به بیروت رساند ( همپای صاعقه ، ص ۷۶۹  ) با اعزام نیروهای ایرانی به لبنان  به سبب سو مدیریت جنابعالی و وقفه ناشی در جنگ تحمیلی سبب شد تا در عملیات جبهه های دفاع مقدس فاصله ای بیافتد و رژیم صدام که پس از عملیات های بزرگ فتح المبین و طریق القدس در بهار ۱۳۶۱ ، همه خطوط دفاعی اش از بین رفته بود ، فرصت بازسازی و مستحکم سازی خطوط دفاعی اش را بیابد . پس از این حادثه عملیاتهای بزرگ رمضان و محرم و ….  با شکست مواجه شدند و عملیتهای بعدی به سختی انجام شد. واین بخشی از خسارات وارده در جنگ تحمیلی توسط هاشمی رفسنجانی و محسن رضایی در صعوبت کار دفاع مقدس شد .

فرمانده وقت سپاه بدون موافقت امام خمینی، رزمندگان را از جبهه های دفاع مقدس را به لبنان برده ، “جمهوری اسلامی خیلی زود متوجه شد که ورود مستقیم به جبهه لبنان حرکت در مسیری است که دشمن آن را طراحی کرده است” ( پایگاه اطلاع رسانی بصیرت ، ۲۹ مرداد ۱۳۸۸ )  و امام مجبور شد که بیان کند راه قدس از کربلا میگذرد،” ما راهمان این است که باید از راه شکست عراق، دنبال لبنان برویم، نه مستقلا، ” (کیهان، ۱۷/۳/۶۱)  تا اینکه نیروهای رزمنده با وقفه ای که پیش آمد،  به جبهه های ایران  بازگشتند. و بعبارتی سو فرماندهی شما در راستای نقشه دشمن بوده است ، لکن بعدا با تدبیر امام اصلاح میشود . و نیروهای اعزامی به لبنان بدون فرمانده شان حاج احمد متوسلیان که توسط اسراییلیها به اسارت گرفته میشود ، به ایران باز میگردند !

صدور قطع نامه ۵۹۸ : ارتش بعث پس از عملیات خیبر ۱۳۶۲  وازادسازی جزایر مجنون در یک روند صعودی، پذیرای شکست قرارگرفت و پس از آن نیز، در عملیات والفجر ۸ در یک عملیات بی نظیر  فاو را از دست داد. امریکا و غربیها منافع نامشروع خود را در خلیج فارس با خطر جدی مواجه دیدند ، لذا با هماهنگی شوروی  از طریق شورای امنیت سازمان ملل در صدد برآمدند تا به جنگ ایران و عراق پایان دهند. لذا تصویب قطعنامه ۵۹۸  ( در ۲۹ تیر ۱۳۶۶) محصول چنین شرایطی بود.

فتنه ای در پایان جنگ تحمیلی : فرمانده وقت سپاه نامه ای به حضرت امام(ره) می‌نویسد  ( ۲ /۴/ ۶۷) و فهرستی از تجهیزات مورد نیاز جنگ را خدمت حضرت امام (ره) مطرح می‌کند ، درحالیکه خود واقف به عدم امکان تامین آن توسط دولت بود و همین مساله مقدمه ای برای تحمیل  خستگان از جنگ به امام و نوشیدن جام زهر قطع نامه ۵۹۸ از سوی امام خمینی میشود .

نوشیدن جام زهر توسط امام : « اما در مورد قبول قطعنامه که حقیقتاً مسئله بسیار تلخ و ناگواری برای همه و خصوصاً برای من بود، این است که من تا چند روز قبل معتقد به همان شیوه دفاع و مواضع اعلام شده در جنگ بودم و مصلحت نظام و کشور و انقلاب را در اجرای آن می دیدم؛ ولی به واسطه حوادث و عواملی که از ذکر آن فعلًا خودداری می کنم، و به امید خداوند در آینده روشن خواهد شد و ….، با قبول قطعنامه و آتش بس موافقت نمودم؛…» (صحیفه امام، ج ۲۱: ص ۹۲)

اثبات دروغ بودن نامه مسولان : بعد از جريان قطعنامه كه مجددا عراق حمله كرد و حضرت امام پيام دادند ؛ مجددا موج جمعیت مردمی سرازیر جبهه ها شد و بعث عراق را پس زدند و توطئه‌ دشمن را با هدایت الهی به خودش برگرداند . ومشخص شد که سیاسیون دل در گروه غرب و فرمانده وامانده سپاه حساب خود در عدم پشتیبانی از جنگ را به پای ملت نوشته بودند !

غصه دار بودن امام تا پایان عمر : دراین مساله مشخص شد که سیاسیون خسته از جنگ ؛ حساب خود را به پای ملت نوشته بودند و امام خمینی از پذیرش قطع نامه بسیار غصه دار شدند . حضرت امام پس از قبول قطعنامه۵۹۸ هیچ دیدار مردمی نداشتند و بجز یک دیدار با هیات دولت، تمامی دیدارهای خود را لغو نمودند. ️به دنبال درخواست‌های مکرر مردم برای دیدار عمومی با حضرت امام(ره)، ایشان در تاریخ ۷ آبان ۶۷ طی نامه‌ای به دفتر خود نوشتند: « توجه داشته باشید باید دور سخن گفتن مرا ولو یک جمله دعا خط بکشید. مجاری تنفسی من بیمار است و حالا هم جنگ در کار نیست. زحمت به من ندهید. از اینکه مثلا خانواده شهدا و امثال آن بیایند و من دستی تکان دهم. مضایقه ندارم.»