بهار طبیعت، یعنی زنده شدن طبیعت بی جان و رویش دوباره گیاهان و درختان . درس هایی که لازم است از بهار گرفته شود ، بدین قرارند :

• به استقبال بهار ، همانگونه که خانه تکانی کرده و باغچه را آماده رویش می کنیم ، خانه‌ی دل نیز نیازمند غبارروبی است .
• همانگونه که طبیعت پس از دوره انجماد و خزان ، به به رشد ونمو و طراوت بهاری و شادابی مبدل میشود ، زندگی نیز برخوردار از شادابی و سرزندگی باشد . وانسان نیز بایستی از خزان عمر به بهار دل متحول درونی و معنوی و رشد در فضایل داشته باشد .
• همانگونه که بهار فصل رویش شکوفه ها و گلهاست ، مطلوب است ، درون خویش را به گلستان بدل کنیم که همواره خرم باشد . گل اخلاق حسنه است. حول حالنا الی احسن الحال
• همانگونه که دربهار هوا تعادل ( نه گرم سوزان و نه سرد گزنده) داشته و نسیمش فرحبخش است؛ زندگی نیاز لازم است متعادل بوده ، و بدور از افراط و تفریط باشد .
• همانگونه که در بهار، طبیعت دارای تنوع رنگ و جلوه گریست ، زندگی متعادل نیز لازمست از تنوع برخوردار شود .
• بهار پیام امید نیز دارد، یعنی همین‌طور که می‌بینیم زمین به مشیت الهی مرده بوده و سپس زنده میشود ، اگر باطن انسان نیز آسیب دیده باشد و گرفتار زمستان غفلت و خزان گناه شده نیز امیدوار به ررحمت الهی میشود .
• بهار تدبر بر رستخیز است ، زنده شدن طبیعت ؛ برهانی است بر وجود رستاخیز ، که باور کنیم بعد از مرگ امکان زنده شدن هست . هنگامیکه طبیعت متحول میشود، انسانها که والاتر از طبیعت و اشرف مخلوقاتند، لازم است از تحولات سبقت گرفته و مهیای روز حساب شویم .

سخن پایانی

همانگونه که بهار انقلاب فصول و تغییر اقلیم اب و هوا و طبیعت بوده ، بهره‏ی ما از بهار، دعای یا مقلب القلوب و الابصار، حول حالنا الی احسن الحال یعنی خانه تکانی دل و متحول شدن را از خداوند درخواست میکنیم ، که توفیق انرا بیابیم ورستگار شویم .

بهار زنده شدن طبیعت بی جان و رویش دوباره گیاهان و سبز شدن درختان شده و حیات دوباره را بهمراه می آورد و این بهار طبیعت تذکریست برای تحقق پذیری زنده شدن بعد از مرگ موجودات و تداعی کننده حیات دوباره درسرای دیگر و اینکه یاد پاییز عمر بوده و با توشه اندوزی مهیای زندگانی ابدی باشیم .