یکی از مساجد مشهور دوره خلافت عباسیان در شهر سامرای عراق ودر فاصله کمی در شمال شرقی حرم مطهر امامین عسکرین قرار دارد  که در سال ۲۳۷ (قمری) احداث شد و مناره اش که به الملویة (به معنای:پیچاپیچ، پیچیده گردان) مشهور است. که مناره حلزونی شکلی که دارد از منحصر بفرد می باشد ، این مناره با ارتفاع ۵۳ متر یکی از بلندترین مناره‌های جهان اسلام محسوب می‌شود.

این مسجد در زمینی به مساحت ۴۴۰ در ۳۷۶ متر بنا نهاده شد و تا سالهای اخیر بزرگترین مسجد جهان اسلام به شمار می آمد. و در درون زمین مسجد، یک مستطیل دیگر با ابعاد ۲۴۰ در ۱۵۶ متر با دیوارهایی به ارتفاع ۱۰ متر و ضخامت بیش از دو متر و نیم وجود دارد.

معماری مسجد بصورت حیاط مرکزی چهار شبستانی و محور اصلی به سمت قبله بوده که بزرگترین شبستان در سمت قبله است. این رواق شامل ۲۴ ردیف ستونهای ۸ ضلعی است . و رواقهای شرقی و غربی هر یک ۴ ردیف و رواق شمالی ۳ ردیف ستون داشته اند.

مسجد جامع سامرا؛ برخوردار از مناره ای ۵۳ متری مناره حلزونی شکلی می باشد که به «ملويه» شهرت دارد و از مهمترین شاخصه های آن به شمار می رود . اين مأذنه بر خلاف سنت تمام گلدسته ها، در فاصله ۲۵ متري شمال مسجد و بر خلاف بقیه منارها که پلکان آن درون مأذنه تعبيه شده ، از بيرون آن مي باشد؛ از اين رو پله ها گِرداگرد سطح بيروني گلدسته را دور زده است . و در شمال برج و باروي مسجد و آن ساخته شده است. ساختمان اين گلدسته مخروطي شکل است که بر قاعده اي مربع به طول ۳۲ متر قرار دارد