درباره چرایی ادامه جنگ بعد از فتح خرمشهر می‌توان گفت، هیچ پیشنهاد صلح الزام‌آوری از سوی مجامع بین‌المللی برای ایران وجود نداشت؛ تنها یک قطعنامه‌ با عنوان قطعنامه ۵۱۴ در ۲۲ تیر ماه سال ۱۳۶۱ صادر شد که آن زمان ما برای انجام عملیات رمضان آماده می‌شدیم. در این قطعنامه هم هیچ اشاره‌ای به اینکه چه باید کرد و الزامات آتش‌بس چیست، وجود نداشت. منشور ۶ ملل متحد می‌گوید اگر نزاعی بین کشورها به وجود آمد، شورای امنیت سازمان ملل باید با صدور قطعنامه‌های الزام‌آور آن را پایان دهد و اگر نشد با استفاده از قوه قهریه نسبت به مهار آن نزاع اقدام کند. اما در قطعنامه ۵۱۴ می‌بینید که دو طرف را به آتش‌بس توصیه می‌کند و هیچ یک از شروط حقوقی ایران مد نظر قرار نمی‌گیرد؛ بحث اعلام متجاوز و تخلیه سرزمین‌هایی که هنوز در اشغال عراق است و بحث تبادل اسرا و بازگشت آبادان چهار شرطی است که امام(ره) در دو سخنرانی خود در آن فاصله و در پیامی آن را اعلام می‌دارند و رهبر معظم انقلاب که آن زمان رئیس‌جمهور وقت بودند، پیام را در سازمان ملل مطرح می‌کنند؛ اما هیچ الزامی به این شروط نمی‌شود؛ لذا نکته اول ادامه جنگ این است که کسی از دنیا و مجامع بین‌المللی حاضر نشد حقوق حداقلی ایران را بگیرد؛ بنابراین، ملت ایران تصمیم گرفت با تنبیه و تعقیب متجاوز ولو در خاک عراق حق وحقوق خود را بگیرد. در آزادی خرمشهر پیروزی بزرگی به دست آورده بودیم، اما شرایط به گونه‌ای نبود که مطمئن باشیم فردا اتفاقی نمی‌افتد. در آن دوره هنوز شهرهای آبادان، خرمشهر، ایلام و کرمانشاه زیر بمباران و توپ دشمن بودند و مناطقی از کشور، از جمله نفت شهر و برخی قسمت‌های قصر شیرین در اشغال دشمن قرار داشتند. امام راحل فرموده بودند: «این صلح، صلح صدامی است»؛ یعنی صلحی نیست که خواسته‌های دو طرف در آن در نظر گرفته شده باشد. صدام اگر در برخی نقاط عقب‌نشینی کرد، تظاهر به صلح کرد برای اینکه بتواند فرصت سازماندهی مجدد نیروهایش را به دست بیاورد و پس از برطرف کردن نقاط ضعف، مجدد حمله کند؛ لذا چون این اطمینان وجود نداشت، ایران با بررسی همه‌جنبه‌ها، تصمیم بر ادامه جنگ و دفاع گرفت.  چرا جنگ بعد از فتح خرمشهر ادامه پیدا کرد؟ پایگاه بصیرت ۰۲ مهر ۱۳۹۹

تل آویو و حیفا! این چند شب سیاه دیگرت را آسوده بخواب   تل آویو و حیفا!?✡️?   این چند شب سیاه دیگرت را آسوده بخواب ?   اصحاب فجر بیدارند ، ???? تا فرمان از نائب امام زمان (عج) برسد : “بسم الله القاصم الجبارین” سیلی کوبنده خونخواهی مظلومین?  با انتقام سخت به وقت […]

از: بنیاد جهانی بررسی هولوکاست به: فرمانده عزیز کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برادر گرانقدر سردار سرلشکر سلامی! سلام علیکم بما صبرتم ?قسمت اول: ضمن عرض تبریک شهادت و تسلیت فقدان دانشمند برجسته و ممتاز هسته‌ای و دفاعی کشورمان، «شهید محسن فخری زاده»، توجه جناب‌عالی به این مرقومه جلب می شود: ابتدا باید مفهوم «انتقام […]

محسن فخری‌زاده مهابادی (۱۳۳۶ – ۷ آذر ۱۳۹۹) عضو ارشد سابق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران بود. او در تاریخ ۷ آذر ۱۳۹۹ ترور شد و در پی شدت جراحات به شهادت رسید.[۳] او پیش از شهادت ریاست سازمان پژوهش و نوآوری وزارت دفاع را برعهده داشت.[۴] فخری‌زاده یکی از پنج شخصیت ایرانی بود نامش […]

سفره عقدمان ترکش‌باران شد! کدام مکتب این چنین مردان مرد می‌پرورد؟ کدام پیشوایان در جهان هستند که پیروانشان از آسایش به سوی میدان پرمخاطره جنگ با خونخوارترین اهریمنان می‌شتابند و همه این جانفشانی‌ها را جز وظیفه نمی‌دانند؟ مردانی که نه تیر و ترکش مانع راهشان می‌شود و نه تیزی خنجر جلادهای زمان، آنها تنها به […]

  ۶ اذر ۱۳۹۹ بنام خدای شهیدان کسانی را که در راه خدا کشته شده‌اند، مرده مپندارید؛ بلکه اینان زنده و نزد پروردگارشان متنعم‌اند. (آیه ۱۶۹ سوره آل عمران )   «شهید از اسامی خداوند است؛ یعنی آن‌که شاهد و گواه بر همه چیز است، و چیزی از او پنهان نمی‌ماند.» معنای دیگر قرآنی شهید، […]

شهيد «کاظم کاوه» ۲۰ مهر ۱۳۴۷ در تهران چشم به جهان گشود. وي از همان کودکي با اصول اعتقادي آشنا شد و از سن ۱۳ سالگي به اقامه نماز پرداخت و روزه مي‌گرفت. او با عضويت در بسيج به فعاليت اجتماعي خويش تداوم بخشيد و داوطلبانه به سوي جبهه رهسپار شد. «کاوه» در لشکر ۲۷ […]

انا لله و انا الیه راجعون، پس از ابتلا به بیماری و رنج آن ، ساعاتی پیش پدر برادر عزیز حاج مجید ساعی به آسمان پر کشید ، خداوند صبر به خانواده محترم ساعی عنایت کند و روح این پدر همنشین اولیا و شهدا قرار گیرد.

از زمان پیروزی انقلاب اسلامی این مملکت شهدای زیادی را به خود دیده است که برای امنیت و حفاظت این مرز و بوم، ایثار و فداکاری‌های بزرگی از خود نشان دادند؛ شهدای مدافع حرم مصداق بارز چنین افرادی هستند. به تعبیر مقام معظم رهبری اگر شجاعت شهدای مدافع حرم نبود ما بایستی با دشمنان در […]

در اواخر مهرماه ۱۳۶۲، عملیات بزرگ والفجر ۴، تحت فرماندهی مشترک سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ارتش جمهوری اسلامی و با هدف تأمین ارتفاعات شمال و شمال غرب مریوان، پاکسازی بخشی از مناطق اشغالی، انهدام نیروهای دشمن در منطقه پنجوین، قطع ارتباط عناصر ضدانقلاب منطقه با منابع پشتیبانی در عراق، خارج کردن شهرها و آبادی‌های مرزی منطقه از برد توپخانه دشمن بعثی و تصرف پیشرفتگی شیلر آغاز شد. مراحل این عملیات به سرعت پیش رفت و طولی نکشید که پیروزی‌های رزمندگان اسلام نمایان شد به طوری که آزادسازی حدود ۱۰۰۰ کیلومتر مربع از خاک ایران و عراق از جمله ارتفاعات مارو، گرمک، خلوزه، براله و سربراله، کنگرک، لری، سه درختی، تخم مرغی، پادگان گرمک، شهرک هرگنه، تپه شهدا، هفت توانان، پنجوین، کانی مانگا و منطقه وسیع دره شیلر و تحت کنترل قرارگرفتن شهر پنجوین و چندین روستا؛ به اسارت گرفتن ۷۸۵ نفر از نیروهای دشمن بعثی و به غنیمت گرفتن ۳۱۵ خودرو، ۸ تانک و نفربر و ۱۵۷ قبضه ادوات تنها بخشی از نتایج این عملیات بود.