معارف دعای شفا بخش سختی ها (هفتم صحیفه سجادیه)

رهبر انقلاب، مردم را علاوه بر رعایت مسائل بهداشتی برای مقابله با شیوع کرونا، به قرائت دعای هفتم صحیفه سجادیه توصیه کرده اند.
بحران جهان گیر کرونا ، زندگی تمام بشریت را تحت تاثیر قرار داده و مشکلات احتماعی و قردی زیادی را بهمراه آورده است .
دعای هفتم صحیفه سجادیه ؛ دعای حضرت سجاد(ع) واز دعاهایی است که در هنگام کارهای سخت یا گرفتاری‌هایی که پیش می‌آمده یا غمگینی حاصل می‌شده واردشده و در این دعا به تعدادی از وظایفی که بندگان در هنگام بلا دارند اشاره‌شده است.این دعا دارای ده بند( فراز ) می باشد ؛ که برای درک سهل تر معارف آن به صورت موضوعی درآمده است :

دکتر سید جواد هاشمی فشارکی

رهبر انقلاب، مردم را علاوه بر رعایت مسائل بهداشتی برای مقابله با شیوع کرونا، به قرائت دعای هفتم صحیفه سجادیه توصیه کرده و فرموده اند: «البته این بلا آنچنان بزرگ نیست و بزرگ‌تر از آن نیز وجود داشته است، اما بنده به دعای برخاسته از دل پاک و صاف جوانان و افراد پرهیزگار برای دفع بلا‌های بزرگ بسیار امیدوارم، چرا که توسل به درگاه خداوند و طلب شفاعت از نبی مکرم اسلام و ائمه بزرگوار می‌تواند بسیاری از مشکلات را برطرف کند. دعای هفتم صحیفه سجادیه دعای بسیار خوب و خوش‌مضمونی است که می‌توان با این الفاظ زیبا و با توجه به معانی آن با پروردگار سخن گفت.»

بحران جهان گیر کرونا ، زندگی تمام بشریت را تحت تاثیر قرار داده و مشکلات احتماعی و قردی زیادی را بهمراه آورده و علیرغم گذشت قریب نه ماه هنوز امیدی به بهبود شرایط وجود نداردوامید دردمندان به قدرت لایزال الهی بیشتر شده است .چراکه قدرت نجات دهنده ای که بتواند این سونامی ویروس منحوس را آرام کند و این طوفان بلا را فرونشاند و مشکلات را کاهش دهد ؛ نهایت امید را به درگاه پرودگار نشان می دهد این فراز است « الذی اطمع ان یغفر لی »، انسانی که هیچ کار شایسته ای ندارد که با آن امید پاداش داشته باشد باید به رحمت خدا طمع‌کار باشد تا خدا گره از کار او بردارد. ودعای هفتم دریچه ای برای توسل به درگاه الهی واستمداد از او برای گشایش این معظل جهانی است.

صحیفه سجادیه که به انجیل اهل بیت و زبور آل رسول و اخت القرآن و قرآن صاعد مشهور است کتابی است که در هنگام شکل گیری آن سه معصوم حضور داشته اند، امام سجاد(ع) املاء فرمود، امام باقر(ع) نوشت و امام صادق(ع) گوش داد، امامان معصومی که علم کتاب پیش آنها است (ومن عنده الکتاب) امامان معصومی که ابواب علمی آنان از شدید القوی نشأت می گیرد (علمه شدید القوی)

دعای هفتم صحیفه سجادیه ؛ دعای حضرت سجاد(ع) برا ی زمانیکه دشواری طاقت‌فرسایی برای آن حضرت رخ می‌داد یا بلای سختی بر او نازل می‌شد و زمانی‌که حزن و اندوهی به او دست می‌داد. واز دعاهایی است که در هنگام کارهای سخت یا گرفتاری‌هایی که پیش می‌آمده یا غمگینی حاصل می‌شده واردشده و در این دعا به تعدادی از وظایفی که بندگان در هنگام بلا دارند اشاره‌شده است.این دعا دارای ده بند( فراز ) می باشد ؛ که برای درک سهل تر معارف آن به صورت موضوعی درآمده است :

الف _ اعتراف مشکل به درگاه الهی :
بلای سنگین برمن آمده : پروردگارا! بلایی بر من نازل شده که سنگینی‌اش مرا به زحمت و رنج انداخته وَ قَدْ نَزَلَ بِي يَا رَبِّ مَا قَدْ تَكَأَّدَنِي ثِقْلُهُ ، ﴿۵﴾ به دوش افتاده یا رب باری آن دم/ ز سنگینی آن گشته کمر خم
مشکل مرا درفشار قرارداده : پروردگارا! سختی و مشکلی به دردم آورده که تحمّلش مرا در فشار قرار داده وَ أَلَمَّ بِي مَا قَدْ بَهَظَنِي حَمْلُهُ . ﴿۵﴾ ندارم من تحمل زیر این بار/ شدم درمانده و بیچاره، این بار
درمانده ام : پروردگارا! به سبب بلایی که بر من نازل شده، درمانده شده‌ام فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِي يَا رَبِّ ذَرْعاً ،. ﴿۱۰﴾ توانم کم شد ای پروردگارم/ ز آنچه آمده بر روزگارم
دل پرغصه و اندوه : از تحمّل آنچه برای من پیش آمده، دلم از اندوه و غصّه پر شده وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَيَّ هَمّاً ﴿۱۰﴾ تحمل کرده‌ام آنچه شکنجه است/ وجودم اینک آکنده ز رنج است
شکایت دارم : و مرا در موردی که از آن شکایت دارم، به تأمل و تدبّر نیک برسان؛ ، وَ أَنِلْنِي حُسْنَ النَّظَرِ فِيما شَكَوْتُ. ﴿۸﴾ و در آنچه شکایت دارم از آن/ مرا بر آنچه خوش بینم، تو برسان
ب- بیان توانایی های الهی :
همه چیز به فرمان وحکم و اراده الهی : و فرمان و حکم به نیرویت جریان یابد؛ و همه چیز بر اساس و اراده‌ات می‌گذرد ، وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِكَ الْأَشْيَاءُ . ﴿۲﴾امور هستی از نیروت جاری/ همه چیز از اراده توست ساری
فرمان بری همه موجودات ازخدا : پس همۀ موجودات به خواست تو بی آن‌که فرمان کلامی دهی، فرمان برند فَهِيَ بِمَشِيَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ ، ﴿۳﴾
اراده الهی بدون نیاز به گفتار : و به اراده‌ات، بی آن‌که با گفتار نهی کنی از کار باز ایستند. وَ بِإِرَادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ . ﴿۳﴾ بخواه، آن چیز فرمان برده بی‌وحی/ نخواهی، باز می‌داریش بی‌نهی
آسایش با قدرت الهی : دشواری‌ها در برابر قدرتت آسان گردد و ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعَابُ ﴿۲﴾
فراهم شدن اسباب زندگی به لطف الهی : وسایل زندگی و اسباب حیات، به لطفت فراهم آید ، وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْأَسْبَابُ ، ﴿۲﴾ به دستت هر کلاف مشکلی باز/ هر آنچه لازم، آن لطفت سبب‌ساز
ج – راه حل سختی ها بسوی خالق :
خدا بازکننده گره های سختی ها : ای آن‌که گره‌های امور رنج‌آور، به وسیلۀ او گشوده می‌شود. يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكَارِهِ ﴿۱﴾ ای آنکه لایق نام خدایی/ گره‌های گرفتاری گشایی
خدا فرونشانده تیزی سختی ها : ای آن‌که تندی و تیزی سختی‌ها، به عنایت او فرو می‌نشیند وَ يَا مَنْ يَفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ ﴿۱﴾ ای آنکه هر بلای سخت و دشوار/ شود با قدرت تو حل و هموار
خداوند خارج کننده از تنگی ها: ای آن‌که بیرون آمدن از تنگی و فشار و قرار گرفتن در راحتی گشایش و رهایی از غم و اندوه، از او خواسته می‌شود. وَ يَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الَْمخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ . ﴿۱﴾
خداوندتامین کننده راحتی ها: و قرار گرفتن در راحتی گشایش وَ يَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الَْمخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ . ﴿۱﴾
خداوند تنها ملجا درخواستهای ما : قرار گرفتن در راحتی گشایش و رهایی از غم و اندوه، از او خواسته می‌شود. وَ يَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الَْمخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ . ﴿۱﴾ ای آنکه دست‌ها سویت براهند/ گشایش، راحتی زین راه خواهند
خداوند تنها پناهگاه انسان : تنها تو را در دشواری‌ها می‌خوانند و در بلاهای سخت و دشوار، تنها تو پناهگاهی.. أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ ، وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِي الْمُلِمَّاتِ ، ﴿۴﴾ به هر امر مهم سویت دعامان/ پناهی تو، به بدبختی برامان
دفع بلاهای سخت توسط خداوند : بلاهای سخت و دشوار از انسان دور نمی‌شود، مگر آنچه را که تو دور کنی و از گره‌های رنج‌آور، لَا يَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ ، ﴿۴﴾ نگردانی بلا از ما، نگردد/ نسازی برطرف، کی دفع گردد
خداوند تنها گشایش گر : چیزی گشوده نمی‌شود، مگر آنچه را تو بگشایی. وَ لَا يَنْكَشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا كَشَفْتَ﴿۴﴾
به قدرتت مشکل را برمن وارد کرده ای : و تو آن را به قدرتت بر من وارد کرده‌ای وَ بِسُلْطَانِكَ وَجَّهْتَهُ إِلَيَّ . ﴿۶﴾ ز نیروی تو بر من وارد آمد/ تویی چیره بر آنچه بر من آمد
به اقتدارت مشکل را بسوی من فرستاده ای: و تو آن را به اقتدارت به سوی من فرستاده‌ای وَ بِسُلْطَانِكَ وَجَّهْتَهُ إِلَيَّ . ﴿۶﴾
عطای خدا را برگرداننده ای نیست : پس چیزی را که تو وارد کرده‌ای، برگرداننده‌ای برای آن نیست فَلَا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ ،. ﴿۷﴾ چو وارد شد ز تو بیرون نگردد/، چون از سوی تو آمد برنگردد
دورکننده ای در فرستاده خدانیست : آنچه را تو فرستاده‌ای، دور کننده‌ای برای آن وجود ندارد. وَ لَا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ ﴿۷﴾
گشاینده ای برای درب بسته الهی نیست : و آنچه را تو فرستاده‌ای، دور کننده‌ای برای آن وجود ندارد. ، وَ لَا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ ، ﴿۷﴾
بازکننده درب بسته الی نیست : و چیزی را که تو بسته‌ای گشاینده‌ای برایش وَ لَا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ ، ﴿۷﴾ گشایش نیست در آنچه تو بستی/ نه بسته است ار گشاینده تو هستی
آسان کننده دشواری الهی نیست : و آنچه را که تو دشوار کرده‌ای، آسان کننده‌ای برایش نیست فَلَا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ وَ لَا مُيَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ ، ﴿۷﴾ نه آسان گردد آنچه سخت سازی/ ندارد یاور آن که پست سازی
یاری کننده برای کسی که خدا بی یاور گذاشته نیست : و کسی را که تو بی یار و یاور گذاشته‌ای، یاوری برای او وجود ندارد. وَ لَا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ . ﴿۷﴾
د – درخواست از درگاه الهی
خدایاگرچه سزوارنیستم ولی قدرتت را درباره من بکار گیر: بنابراین قدرت و توانایی‌ات را دربارۀ من به کار گیر؛ اگرچه از جانب تو سزاوار آن نیستم؛ ای دارای عرش بزرگ! إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ ، يَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِيمِ . ﴿۱۰﴾ پس اینک خواهشم را خود ده انجام/ اگر هم نیست حقم خوب فرجام تویی فرمانروایی که عظیمی/‌ ای آنکه صاحب عرش عظیمی
خدای توانا ، بلارا از من دور کن : و تو به برطرف کردن آنچه که به آن گرفتار شده‌ام و دور کردن بلایی که در آن افتاده‌ام، توانایی؛ وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِيهِ ، فَافْعَلْ بِي ذَلِكَ ﴿۱۰﴾ تو هستی آن توانایی که، از من/ بسازی برطرف بدحالیِ من
درخواست گشایش از خدا : ای پروردگارم! به توان و توانایی‌ات درِ گشایش و فرج را به روی من باز کن وَ افْتَحْ لِي يَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ. ﴿۸﴾ گشا یا رب در مشکل‌گشا را/ برایم، ای توانگر، ماندگارا
درخواست رفع غم واندوه : و به چاره سازیت، تسلّط غم و اندوه را از من بشکن ، وَ اكْسِرْ عَنِّي سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ ﴿۸﴾ به نیروی دگرگون‌سازت، از من/ تو بدحالیِّ چیره گشته، برکَن
درخواست رحمت وگشایش: رحمت و گشایشی گوارا به من ببخش ، وَ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِيئاً ، وَ اجْعَلْ لِي مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِيّاً . ﴿۸﴾ ببخش از رحمتت بر من که دل خواست/ گشایش ده مرا زآنچه گواراست گرفتارم تو دانی، با دعایی/ به زودی ده مرا راه رهایی
مرا به تدبر برسان : و مرا در موردی که از آن شکایت دارم، به تأمل و تدبّر نیک برسان؛ ، وَ أَنِلْنِي حُسْنَ النَّظَرِ فِيما شَكَوْتُ. ﴿۸﴾
چشیدن شیرینی اجابت الهی : از تو درخواست می‌کنم، شیرینی اجابت را بچشان و از جانب خودت، وَ أَذِقْنِي حَلَاوَةَ الصُّنْعِ فِيما سَأَلْتُ ، . ﴿۸﴾ خبر از کار شیرین تو، دارم/ چشان بر من از آنچه خواستارم
درخواست نجات سریع : برای من از نزد خود، راه نجاتی سریع قرار ده واجْعَلْ لِي مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِيّاً . ﴿۸﴾
درخواست باز نماندن از واجبات ومستحبات: و مرا به خاطر غمگینی و حزن و اندوه از رعایت واجباتت و به کار گرفتن مستحباتت باز مدار. وَ لَا تَشْغَلْنِي بِالاِهْتَِمامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِكَ ، وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِكَ . ﴿۹﴾ ز پر کاری نداده باشم از دست/ از آنچه واجبات و مستحب است
ه- درود بر پیامبر الهی : پس بر محمّد و آلش درود فرست، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، ﴿۸﴾ درودت یا رب اینک بر محمد/ درودت باد بر آل محمد

سخن پایانی :
براساس آیه ۷۸ سوره مبارکه یوسف: لا تَیاَسُوا مِن رَّوحِ اللهِ اِنَّهُ لایَیاَسُ مِن رَّوحِ اللهِ الا القَومُ الکَافرونَ، فرق اهل ایمان و دیگران در این است که هرگز ناامید از رحمت الهی نیستند و هر مسئله‌ای را بر اساس حکمت خداوندی می‌سنجند. و یقین دارند که خداوند آنان را رها نمی‌کند. آن چیزی که بشر را سعادتمند می‌کند امید ( بخصوص امید به خالق خود) است. و یاس وناامیدی عامل بدبختی وگمراهی است.
در بلاها علاوه براستفاده از ابزار و اسباب عادی ؛ لزوم توجه ما به مسبب‌الاسباب است، به آن‌کسی است که در این اسباب اثربخشی را قرار داده است و از او طلب می‌کنیم که مشکلات را به مشیتش حل کند.
هیچ بلائی بر بنده نازل نمی‌شود که خدای تعالی به دل او بیندازد که دعا کند مگر اینکه رفع بلا نزدیک خواهد بود و هیچ بلائی بر بنده نازل نمی‌شود که آن بنده از دعا کردن خودداری کند مگر آن‌که آن بلا طولانی خواهد بود .پس هرگاه که بلا نازل شد بر شما باد که دعا و تضرع به درگاه خدای تعالی داشته باشید.( امام موسی بن جعفر ع )
دعا با عبارات بسیار امیدبخش آغاز می‌شود و یاس و نامیدی را از انسان می‌گیرد. مشکلات سخت و بیماری های لاعلاج که در زندگی انسان واقع می‌شود و کسی نمی‌تواند در باز کردن آن‌ها کمک مؤثری داشته باشد، خداوند متعال براساس حکمت ومصلحت خویش به‌آسانی آن عقده‌ها و گره‌ها را باز می‌کند.
مسائلی همچون رعایت بهداشت، قرنطینه خانگی، پرهیز از سفر و … تحت عنوان «دوا» خواهند بود.لکن تمام این موارد می‌تواند اثری نداشته باشد تا جایی که به شفا برسد و طبق آنچه که گفته شد، شفا ارتباط قلبی با خالق و واسطه فیض است و بر همین اساس خواندن دعای هفتم صحیفه سجادیه، شفا بخش بوده ولازم است اهتمام جدی بدان صورت گیرد.

متن دعا :

﴿۱﴾ يَا مَنْ بِهِ عُقَدُ الْمَكَارِهِ ، وَ يَا مَنْ يَفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ ، وَ يَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الَْمخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ .

(۱) ای آن‌که گره‌های امور رنج‌آور، به وسیلۀ او گشوده می‌شود و ای آن‌که تندی و تیزی سختی‌ها، به عنایت او فرو می‌نشیند و ای آن‌که بیرون آمدن از تنگی و فشار و قرار گرفتن در راحتی گشایش و رهایی از غم و اندوه، از او خواسته می‌شود.

﴿۲﴾ ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعَابُ ، وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْأَسْبَابُ ، وَ جَرَى بِقُدرَتِكَ الْقَضَاءُ ، وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِكَ الْأَشْيَاءُ .

(۲) دشواری‌ها در برابر قدرتت آسان گردد و وسایل زندگی و اسباب حیات، به لطفت فراهم آید و فرمان و حکم به نیرویت جریان یابد؛ و همه چیز بر اساس و اراده‌ات می‌گذرد

﴿۳﴾ فَهِيَ بِمَشِيَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ ، وَ بِإِرَادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ .

(۳) پس همۀ موجودات به خواست تو بی آن‌که فرمان کلامی دهی، فرمان برند و به اراده‌ات، بی آن‌که با گفتار نهی کنی از کار باز ایستند.

﴿۴﴾ أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ ، وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِي الْمُلِمَّاتِ ، لَا يَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ ، وَ لَا يَنْكَشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا كَشَفْتَ

(۴) تنها تو را در دشواری‌ها می‌خوانند و در بلاهای سخت و دشوار، تنها تو پناهگاهی. بلاهای سخت و دشوار از انسان دور نمی‌شود، مگر آنچه را که تو دور کنی و از گره‌های رنج‌آور، چیزی گشوده نمی‌شود، مگر آنچه را تو بگشایی.

﴿۵﴾ وَ قَدْ نَزَلَ بِي يَا رَبِّ مَا قَدْ تَكَأَّدَنِي ثِقْلُهُ ، وَ أَلَمَّ بِي مَا قَدْ بَهَظَنِي حَمْلُهُ .

(۵) پروردگارا! بلایی بر من نازل شده که سنگینی‌اش مرا به زحمت و رنج انداخته و سختی و مشکلی به دردم آورده که تحمّلش مرا در فشار قرار داده

﴿۶﴾ وَ بِقُدْرَتِكَ أَوْرَدْتَهُ عَلَيَّ وَ بِسُلْطَانِكَ وَجَّهْتَهُ إِلَيَّ .

(۶) و تو آن را به قدرتت بر من وارد کرده‌ای و به اقتدارت به سوی من فرستاده‌ای

﴿۷﴾ فَلَا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ ، وَ لَا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ ، وَ لَا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ ، وَ لَا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ ، وَ لَا مُيَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ ، وَ لَا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ .

(۷) پس چیزی را که تو وارد کرده‌ای، برگرداننده‌ای برای آن نیست و آنچه را تو فرستاده‌ای، دور کننده‌ای برای آن وجود ندارد و چیزی را که تو بسته‌ای گشاینده‌ای برایش نمی‌باشد و چیزی را که تو بگشایی، کسی قدرت بستنش را ندارد و آنچه را که تو دشوار کرده‌ای، آسان کننده‌ای برایش نیست و کسی را که تو بی یار و یاور گذاشته‌ای، یاوری برای او وجود ندارد.

﴿۸﴾ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ افْتَحْ لِي يَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ ، وَ اكْسِرْ عَنِّي سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ ، وَ أَنِلْنِي حُسْنَ النَّظَرِ فِيما شَكَوْتُ ، وَ أَذِقْنِي حَلَاوَةَ الصُّنْعِ فِيما سَأَلْتُ ، وَ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِيئاً ، وَ اجْعَلْ لِي مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِيّاً .

(۸) پس بر محمّد و آلش درود فرست، ای پروردگارم! به توان و توانایی‌ات درِ گشایش و فرج را به روی من باز کن و به چاره سازیت، تسلّط غم و اندوه را از من بشکن و مرا در موردی که از آن شکایت دارم، به تأمل و تدبّر نیک برسان؛ و در آنچه از تو درخواست می‌کنم، شیرینی اجابت را بچشان و از جانب خودت، رحمت و گشایشی گوارا به من ببخش و برای من از نزد خود، راه نجاتی سریع قرار ده

﴿۹﴾ وَ لَا تَشْغَلْنِي بِالاِهْتَِمامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِكَ ، وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِكَ .

(۹) و مرا به خاطر غمگینی و حزن و اندوه از رعایت واجباتت و به کار گرفتن مستحباتت باز مدار.

﴿۱۰﴾ فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِي يَا رَبِّ ذَرْعاً ، وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَيَّ هَمّاً ، وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى كَشْفِ مَا مُنِيتُ بِهِ ، وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِيهِ ، فَافْعَلْ بِي ذَلِكَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ ، يَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِيمِ .

(۱۰) پروردگارا! به سبب بلایی که بر من نازل شده، درمانده شده‌ام و از تحمّل آنچه برای من پیش آمده، دلم از اندوه و غصّه پر شده و تو به برطرف کردن آنچه که به آن گرفتار شده‌ام و دور کردن بلایی که در آن افتاده‌ام، توانایی؛ بنابراین قدرت و توانایی‌ات را دربارۀ من به کار گیر؛ اگرچه از جانب تو سزاوار آن نیستم؛ ای دارای عرش بزرگ!

منبع ترجمه وتفسیر دعا: