شهید «حمیدرضا رمزی» از رزمندگان گردان مالک اشتر تیپ محمد رسول الله (ص) متولد ۱۷ اسفند سال ۱۳۴۷ بود که دوم شهریور سال ۱۳۶۴ به شهادت رسید و پیکرش در قطعه ۲۸ گلزار شهدای بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد.

شهید «علیرضا رمزی» نیز دوازدهم بهمن سال ۱۳۴۲ در تهران چشم به جهان گشود. وی به‌عنوان امدادگر در جبهه حق علیه باطل حضور یافت و سرانجام در تاریخ دوم بهمن سال ۱۳۶۱، با حضور در عملیات والفجر مقدماتی در منطقه «فکه» عراق به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

حاج نبی‌الله‌رمزی پدر شهیدان رمزی درباره یکی شدن مراسم ازدواج پسر بزرگش، ولیمه حج خودش و شهادت فرزندش حمیدرضا اظهار داشت: مکه که بودم چندبار خواب دیدم که آقایی شهادت فرزندم را به من تبریک گفت، تازه علیرضا شهید شده بود، بار اول با خودم گفتم حتماً تعبیرش همان شهادت علیرضاست. هر بار همان خواب تکرار می‌شد. تا اینکه یکبار نام حمیدرضا را هم شنیدم. حمیدرضا عاشق عکاسی بود، از مکه برایش سوغات دوربین خریدم، افتاد و شکست، سوغاتی‌های دیگری هم خریدم که هر کدام به نحوی آسیب دید، ناراحت بودم از اینکه چرا چنین می‌شود، خلاصه اینکه بی‌سوغات به تهران برگشتم. دو سه روز بعد از برگشتن من از حج، مراسم ازدواج پسر بزرگم بود که او هم امدادگر جبهه بود، در خانه را زدند. وقتی جلوی در رفتم دیدم همان مرد خواب‌هایم در مکه است. گفت حمیدرضا زخمی شده و در شیراز است. اما من تعبیر خوابم را می‌دانستم.

حاج نبی‌الله می‌گوید که رابطه پدر و فرزندی‌اش با حمیدرضا خیلی قوی بود: اگر شما شنیده‌اید پسر عصای دست پدر است من این‌ها را چشیده‌ام، حمیدرضا درسش عالی بود، به قول خودش درس را در کلاس خوب به ذهن می‌سپرد، درسش آنقدر خوب بود که هر وقت لازم بود تلفنی از مدرسه مرخصی می‌گرفت و به من کمک می‌کرد، دنبال کار‌های من جلوتر از خودم می‌دوید.

انتهای پیام/ ۱۴۱