کامران نجات‌اللهی استاد دانشگاه پلی تکنیک تهران بود که در حمله مأمورین نظامی حکومت پهلوی به تحصن استادان و دانشجویان دانشگاههای تهران در وزارت علوم به شهادت رسید. وی مدرک کارشناسی عمران را از دانشگاه علم و صنعت دریافت نمود و سپس وارد دانشگاه پلی‌تکنیک شد و کارشناسی‌ارشد را از همین دانشگاه دریافت نمود و بعد از آن در همان جا مشغول به تدریس شد. در ۵ دی ۱۳۵۷ گروهی از دانشگاهیان جهت اعتراض به ورود نیروهای گارد شاهی به محوطه موسسات آموزش عالی و تعطیلی دانشگاهها، در وزارت علوم، واقع در خیابان ویلا، تحصن کرده بودند. در آن روز نجات‌اللهی در حالی که در بالکن این وزارتخانه مشغول سخنرانی برای متحصنین بود، هدف گلوله یکی از سربازان گارد قرار گرفت و به شهادت رسید.
«پرونده» حاضر، سوابق این استاد، عملکرد او و چگونگی شهادتش را مورد بررسی قرار داده است.
به مناسبت شهادت استاد نجات اللهی در پنجم دیماه ۱۳۵۷
استاد شهید کامران نجات اللهی
کامران نجات الهی
کامران نجات الهی فرزند عبدالحسین، در سال ۱۳۳۳ در شهرستان بیجارگروس متولد گردید. تحصیلات ابتدایی را در دبستان شکیبا در سنندج و تحصیلات متوسطه را در دارالفنون تهران به پایان رساند. او تحصیلات عالی را نخست در دانشگاه علوم صنعت آغاز کرد و در رشته راه و ساختمان از این دانشگاه مدرک لیسانس گرفت و سپس در مرکز تحصیلات تکمیلی دانشگاه پلی تکنیک به ادامه تحصیل پرداخت و به اخذ مدرک فوق لیسانس در رشته ی راه و ساختمان نائل آمد. با پایان تحصیلات، به عضویت علمی دانشگاه پلی تکنیک درآمد و پرشور و پرتوان به تعلیم و تدریس پرداخت.
شهید نجات الهی چه در دوران تحصیل و چه در زمان تدریس، به مبارزه با ظلم و ستم رژیم شاهنشاهی پرداخت و هیچ گاه وظایف سیاسی و اجتماعی روشنگرانه اش را فراموش نکرد.از آغاز تشکیل سازمان ملی دانشگاهیان ایران،صمیمانه در همه فعالیتهای سازمان شرکت جست.کامران نجات الهی در روز پنجم دی ماه ۱۳۵۷ یعنی ۴۷ روز قبل از پیروزی انقلاب در جریان تحصن اعضای سازمان ملی دانشگاهیان ایران در وزارت علوم و آموزش عالی ، به دست جلادان شاه به شهادت رسید.
ماجرای این جنایت رژیم از این قرار بود که در روز ۲۹ آذر۵۷ بیش از صد تن از استادان دانشگاه تهران در محل دبیرخانه این دانشگاه اجتماع کردند و ضمن صدور بیانیه ای به محاصره نظامی دانشگاهها و بستن آنها بر روی دانشجویان ، کارکنان و استادان، و همچنین نسبت به سکوت مدیریت فرمایشی و انتصابی دانشگاه در برابر اعمال ضد مردمی رژیم و همکاری با آن و انجام دادن اعمال موهن و خشونت آمیز نسبت به استادان اعتراض کردند و اعلام نمودند تا بازگشایی کامل دانشگاه به حضور خود در این محل ادامه می دهند. این اقدام مورد توجه عمومی واقع گردید و موجب سردرگمی رژیم شاه شد. سازمان ملی دانشگاهیان نیز طی اطلاعیه ای ضمن اعتراض به کشتار مردم سراسر کشور، بسته بودن دانشگاهها توسط مسئولین دانشگاهی را به علت همکاری آنان با رژیم و وطن فروشان و برای تایید اعمال ضد مردمی آنان و بسته نگه داشتن یکی از سنگرهای مبارزاتی ملت ایران اعلام کردند و حمایت خود را از تحصن و اقدام به حق دانشگاهیان دانشگاه تهران اعلام کردند و اشغال نظامی و بسته بودن دانشگاهها توسط رژیم استبدادی و دست نشانده استعماری را به شدت محکوم کردند و آن را عملی در اجرای مقاصد شوم و استعمار برای دور نگه داشتن جوانان وطن از این سنگر مبارز علیه استبداد ، استعمار دانستند. تجمعات و تظاهرات مردم در مقابل دبیرخانه دانشگاه تهران در حمایت از این اقدام قابل توجه نبود. در دوم دی ماه نیز دهها تن از اساتید دانشگاههای مختلف تهران از اعضای سازمان ملی دانشگاهیان ایران در طبقه ششم وزارت علوم و آموزش عالی تحصن و با صدور اطلاعیه ای ضمن اعلام همبستگی خود با مردم ستمدیده کشور و برای جلب توجه جهانیان به جنایات شاه خواست های خود را به شرح زیر اعلام کردند:
۱ـ بازشدن درهای دانشگاهها بر روی کلیه دانشگاهیان اعم از دانشجو، کارمند و استاد
۲ـ تخلیه فوری محوطه های دانشگاه و اطراف آنها از کلیه نیروهای نظامی، پلیس و اسیر عمال اختناق و سرکوبی
تاثیرات گسترده این تحصن که با حمایت مردم نیز همراه بود موجب رسوایی بیشتر رژیم گردید. در پنجمین روز دی صدور نفت ایران با اعتصابات کارکنان صنعت نفت در جزیره خارک که تنها پایانه صدرو نفت کشور بود کاملاً قطع شد و همین روز سومین روز تحصن در وزارت آموزش عالی بود. ناگهان خبر تاسف باری با سرعت در تهران پخش شد حدود ساعت ۳۰ :۲ به سوی استادان متحصن آتش گشوده شد و یکی از آنان مجروح شد و سپس در بیمارستان به شهادت رسید. شاهدان عینی بیان کردند که هنگامی که یکی از استادان بسیار جوان دانشگاه پلی تکنیک به نام کامران نجات الهی که تنها ۲۴ سال داشت در بالکن طبقه ششم حاضر شد به ضرب گلوله مجروح گشت و پس از انتقال به بیمارستان با وجود تلاش پزشکان به شهادت رسید. دقیقا مشخص است که این جنایت از پیش تعیین شده و نشانه گیری بر اساس شناخت و جهت بوده است و از یکی از ساختمانهای دورتر از محل توسط یک تیرانداز ماهر انجام داده شده است زیرا استاد نجات الهی در فاصله چند متری لبه بالکن بوده است علت این جنایت نیز این بود که اگرچه تحصن استادان با تعداد اندک ۶۸نفر انجام شده بود اما به علت تاثیر زیاد آن نظام شاهنشاهی را سردرگم کرده بود و با این عمل می خواستند به تحصن پایان دهند و به باز نمودن دانشگاه تن ندهند اما با وجود این جنایت تحصن ادامه یافت بنابراین رژیم به یک رسوایی دیگر تن داد و با تهاجم به وزارت علوم در ساعت ۲:۳۰ نیمه شب روز ۶دی استادان متحصن را با ضرب و شتم و اهانت دستگیر و در یکی از پادگانهای تهران زندانی کرد وزیر علوم در اظهارات تاسف آور و وقیحانه اش اعلام کرد که تیر اندازی به سوی استاد ممکن است کار افراد غیر مسئول باشد که این روزها از بالکن ها به سوی سربازان تیراندازی می نمایند و از تشییع جنازه و احترام به آن شهید سخن گفت.
