جمعه خونین مکه اگرچه به ظاهر برای سرکوب مراسم برائت از مشرکین بود، اما در حقیقت بر اساس دستور آمریکا و در جهت مقابله با «صدور انقلاب اسلامی» رقم خورد.
روز ششم ذیحجه سال ۱۳۶۶ (ه. ش)، حاجیان ایرانی به همراه برخی از حجاج سایر کشور‌ها که به صف ایرانیان پیوسته بودند، راهپیمایی عظیم برائت از مشرکین را در مکه معظمه آغاز کردند. حجاج بیت الله الحرام در این راهپیمایی باشکوه ضمن اظهار تنفر از آمریکا و اسرائیل، از همه کافران و مشرکان اعلام برائت کرده و مسلمانان سراسر جهان اسلام را به اتحاد و یکپارچگی، جهت مبارزه بی امان با سلطه قدرت‌های شیطانی، در راس آنان شیطان بزرگ آمریکای جنایتکار، دعوت کردند.
این روز یادآور حج خونین است که در سال ۶۶ شمسی زائران ایرانی که مشغول برپایی مراسم برائت از مشترکین بودند توسط پلیس عربستان با گاز‌های سمی و حتی اسلحه مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند. در این اقدام سعودی‌ها که از پیش تعیین شده بود، حتی از پشت‌بام هتل و ساختمان‌های اطراف آنجا به سمت زائران آجر و سنگ نیز پرتاب می‌شد.
بسیاری از زائران ایرانی که با فریاد‌های خود ضمن اعلام بیزاری از دشمنان اسلام، فریاد و ندای وحدت و اتحاد مسلمانان در بسیجِ علیه توطئه‌های استکبار جهانی و جریان کفر را سر داده بودند با این اقدام وحشیانه مجروح شده و بیش از ۳۲۵ زائر نیز به شهادت رسیدند که بر اساس بیانیه وزارت خارجه از این تعداد ۲۰۳ نفر را بانوان و ۱۲۲ نفر را آقایان تشکیل می‌دادند.
این رخداد، موجب عکس‌العمل شدید حضرت امام خمینی (ره) و مقامات ایرانی و در نتیجه قطع رابطه سیاسی دو کشور و توقف اعزام حجاج به مدت چهار سال شد. امام خمینی (ره) در آن دوران درباره فاجعه مکه فرمودند: «این حادثه بزرگ نه تنها احساسات و عواطف ملت ایران را که یقیناً دل همۀ آزادگان جهان و ملت‌های اسلامی را جریحه دار و متألم ساخته است ولی برای ملت بزرگ و قهرمانی همچون مردم عزیز کشورمان که تجربۀ چندین سالۀ انقلاب را دیده‌اند و نقاب از چهره‌ها و نیرنگ‌های ایادی امریکا، چون شاه و صدام را در حمله به عزاداران حسینی و آتش زدن قرآن‌ها و مساجد برداشته‌اند، این حوادث غیرمترقبه و شگفت آور نیست که دوباره دست کثیف امریکا و اسرائیل از آستین ریاکاران و سردمداران کشور عربستان و خائنین به حرمین شریفین به درآید و قلب بهترین مسلمانان و عزیزان و میهمانان خدا را نشانه رود و مدعیان سقایت حاجّ و عمارت مسجدالحرام، خیابان‌ها و کوچه‌های مکه را از خون مسلمانان سیراب کنند».
این حادثه خونین اگرچه به ظاهر برای سرکوب مراسم برائت از مشرکین بود، اما در حقیقت بر اساس دستور آمریکا و در جهت مقابله با «صدور انقلاب اسلامی» رقم خورد. اگرچه موجب بسط انقلاب اسلامی گردید و خود زمینه‌ای گشت تا مظلومیت انقلاب اسلامی و سخن حقش بیش از پیش در برابر چشم مسلمین جهان قرار گیرد که نقطه عطفی در صدور انقلاب بود.
عنوان برائت از مشرکان در آیات متعدد قرآن و در سوره‌هایی مثل نساء، انعام، یونس، حجر، قصص، روم، فصلت، توبه، بینه و احزاب آمده و این عمل ریشه در سنت ابراهیمی دارد. برابر با مفاد آیات سوره ممتحنه برای اولین‌بار حضرت ابراهیم بیزاری خود را از مشرکان و بت‌هایی که مورد پرستش قرار می‌دادند اعلام کرد.
در تاریخ اسلام هم زمانی که مکه از سوی مسلمانان فتح شد، برخی مشرکان پیمان عدم تعرضی را که میان آنان و رسول اکرم (ص) بسته شد نقض کردند. پس از این واقعه بود که سوره برائت نازل شد و حضرت علی‌بن ابیطالب (ع) به دستور پیغمبر، این آیات را در مراسم حج سال نهم هجری برای حاضران خواندند.
این شیوه اعلام برائت از عملکرد مشرکانه در سیره ائمه معصومین هم استمرار پیدا کرد. سال ۵۸ هجری امام حسین (ع) در مراسم حج از طغیانگری معاویه گفت و از زائران خواست پیام او را به دیگران برسانند.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، امام خمینی (ره) به استناد این سیره علوی طی پیامی، موقعیت خطیر جهان اسلام را متذکر شد و از حجاج بیت‌الله الحرام خواست در این همایش بزرگ مسائل و مشکلات جهان اسلام را بازگو کنند.
از آن پس بود که مراسم برائت از مشرکان از سوی زائران ایرانی همه ساله و پیش از شروع مراسم حج برگزار می‌شد. زائرانی از ایران و دیگر کشور‌ها طی این سال‌ها ضمن برگزاری راهپیمایی آرام و سردادن شعار‌هایی علیه آمریکا و اسرائیل به‌عنوان مسببان اصلی تیره‌روزی‌های مسلمانان جهان از محل استقرار خود حرکت می‌کردند و آرام به محل معینی که از قبل تعیین شده بود می‌آمدند و بعد از سخنرانی مدعوین و قرائت بیانیه مراسم، بدون کوچک‌ترین تنشی به محل استقرار خود برمی‌گشتند که آن سال با خباثت خاندان آل سعود راهپیمایی آرام به راهپیمایی خونین مبدل شد.
پس از حادثه با توجه به عظمت واقعه و میزان تلفات مردم عادی وبی‌دفاع و هم‌چنین سوابق مراسم برائت از مشرکان که به آرامی برگزار شده بود، مرتکبان حادثه خود را مجبور به توضیح دیدند و حجاج را به اخلالگری و ایجاد آشوب متهم کردند. بعد از این حادثه و بالا بودن میزان تلفات زائران که عمدتا از جانبازان و زنان بودند، دولت عربستان سعودی در واکنشی فرافکنانه حجاج ایران را متهم به اخلالگری و ایجاد آشوب کرد و در دفاع از اقدام خود مدعی شد نیروی پلیس این‌بار هم مثل دفعات قبل برای حفاظت از مراسم در محل معین مستقر شده بود و ایرانی‌ها بی‌مقدمه با سلاح سرد به سمت نیرو‌های پلیس یورش بردند و اقدام به ضرب و شتم آنان کردند.
ادعای دیگر پلیس این بود که نیرو‌ها به‌هیچ‌وجه برای مقابله با این اقدام حجاج ایرانی از اسلحه استفاده نکردند. مدعیاتی از این نوع بلافاصله بعد از انتشار عکس‌ها و فیلم‌های آن از سوی ناظران بی‌طرف، بی‌اعتبار عنوان شد.
«جمعه خونین مکه» اگرچه به ظاهر برای سرکوب مراسم برائت از مشرکین بود، اما در حقیقت بر اساس دستور آمریکا و در جهت مقابله با «صدور انقلاب اسلامی» رقم خورد. اگرچه موجب بسط انقلاب اسلامی گردید و خود زمینه‌ای گشت تا مظلومیت انقلاب اسلامی و سخن حقش بیش از پیش در برابر چشم مسلمین جهان قرار گیرد که نقطه عطفی در صدور انقلاب بود.
با گذشت سه دهه از این حادثه هرچند خیلی از رسانه‌های غربی و عربی کوشیدند در راستای منافع عربستان به سرعت از کنار این فاجعه و سایر خباثت‌های سعودی مانند حادثه منا عبور کنند و آن را در حاشیه قرار دهند، اما قدر مسلم این فجایع به‌عنوان یک لکه سیاه در کارنامه مسؤولان سعودی باقی خواهد ماند.
انتهای پیام
