«شاهرخ ضرغام» را به عنوان حر دفاع مقدس می‌شناسند، لات معروف محله پیروزی و خیابان پرستار که بعد از حضورش در جنگ تغییر کرد و یک شبه راهی را رفت که کمتر کسی آن را در این مدت کوتاه طی می‌کرد.

شاهرخ با همه شر و شوری‌ و بعضا قلدری‌هایی که می‌کرد ذات بدی نداشت. برخی رفتار‌های او مثل احترام به مادرش، کمک به نیازمندان و دفاع از مظلوم او را از گرداب نجات داد و عاقبت بخیرش کرد.

یکی از بستگان نزدیک شهید شاهرخ ضرغام درباره احترام او به مادر و خانواده‌اش تعریف کرده است: «از دیگر رفتار‌های شاهرخ احترام بیش از حد به مادر بود. شاهرخ در حضور دوستانش مثل یک بچه‌ی کوچک با مادرش برخورد می‌کرد. همه شاهد بودند که مادرش بعضی وقت‌ها جلوی جمع چیزی از شاهرخ می‌خواست و او هم سریع انجام می‌داد.

مثلا یک عمه داشت که در خیابان ایران حوالی میدان شهدا ساکن بود. این پیرزن خیلی کوچک و ضعیف و زمین‌گیر بود، مادر به شاهرخ توصیه کرد که هر هفته به او سر بزند و اگر شد او را به خانه‌ بیاورد. یک بار شاهرخ به خانه عمه رفته بود و قرار بود او را به خانه بیاورد. هنوز آن صحنه را خوب به یاد دارم. شاهرخ عمه را روی دو دست خود گرفته بود گویی یک نوزاد را در دست گرفته و به سمت خانه آمد. او فاصله دو کیلومتری خانه عمه تا خانه ما را این گونه پیاده آمده بود تا حرف مادر را گوش کرده باشد. این ماجرا بار‌ها تکرار شد.»

او همچنین درباره مرام و رفاقت شهید ضرغام می‌گوید: «توی خیابان پرستار خیلی از جوان‌های محل عاشق و مرید شاهرخ بودند. هر چی که او می‌گفت همه گوش می‌کردند. شاهرخ از همه بزرگتر و درشت‌تر بود. دل به دل همه بچه‌های محل می‌داد و برایشان خرج می‌کرد. همیشه هم رفتار‌هایی داشت که باعث خنده رفقا می‌شد. برای همین مسائل بود که هیچ وقت تنها نمی‌شد. همه با او بودند.»

انتهای پیام