شهید «علی صیاد شیرازی» به‌همراه شهید «مصطفی چمران» وزیر دفاع وقت در روز ۱۷ مهر ۱۳۵۸ برای بررسی ابعاد حادثه تروریستی ضدانقلاب در سردشت راهی آن منطقه شدند سروان صیاد پس از ۱۷ روز بازگشت.

مجموعه نوشتار زیر با عنوان «نجات کردستان» مربوط به بحران کردستان است که از کتاب «در کمین گل سرخ» انتخاب شده‌ و روایتی است از زندگی سپهبد شهید «علی صیاد شیرازی» به قلم «محسن مؤمنی» که انتشارات «سوره مهر» آن را منتشر کرده است که در زیر می‌خوانید:

«خبر رسیدن قدرتمندانه تیپ ۳ لشکر ۱۶ زرهی قزوین با تجهیزاتش به ورودی شهر، لرزه بر اندام دشمن انداخت و کارش را تمام شده تلقی کرد و اینچنین نیز بود. سرگرد صیاد لابد برای اینکه فرصت فرار به جنایتکاران ندهد، به فرمانده تیپ دستور داد از سمت شمال به‌طرف جاده آسفالته سقز به سنندج گسترش پیدا کنند؛ زیرا که دشمن از آنجا می‌توانست با خارج ارتباط داشته باشد.

سرهنگ نپذیرفت و ضمن عذرخواهی از سرگرد گفت: «مأموریت ما تا همینجا بود. یعنی تأمین جاده و گردنه صلوات‌آباد. ما با تمام ارادتی که به شما داریم، اما در اینگونه موراد باید سلسله مراتب رعایت شود و هر دستور غیر از مأموریتمان، باید از فرمانده لشکر به ما ابلاغ شود».

تا دستور فرمانده لشکر ابلاغ شود، سه روز وقت گرفت. صبح بود. یک صبح زیبای بهاری و سنندج، شهر هزار چشمه خسته و مجروح، به استقبال کسانی ایستاده بود که با خود بهار را به ارمغان می‌آوردند.

عملیات پاکسازی از چهار محور آغاز شد. نیرو‌های سپاه از شرق و قسمت‌هایی از شمال شرفی به طرف بازار شهر، نیرو‌های تیپ هوابرد شیراز از قسمت جنوب غربی و ارتفاعات آبیدر به طرف شرق و دو یگان از لشکر ۲۸ به ترتیب از فرودگاه به طرف ساختمان رادیو و تلویزیون و از ساختمان مخابرات تا میدان اقبال وارد عمل شدند.

آن‌ها ابتدا خانه به خانه به جست‌وجوی دشمن پرداختند، اما وقتی بر سر خود مانعی ندیدند، سرعتشان را زیاد کردند و پیش تاختند. به‌گونه‌ای که ساعاتی بعد، بانگ تکبیر و «خمینی رهبر» رزمندگان و مردم شهر در خیابان‌ها پیچید و به آسمان رفت.»

انتهای پیام/