بسم الله الرحمن الرحیم

پیشگفتار

سلام علیکم

بیش از ۴۰ سال از پایان جنگ گذشت و انگار همین دیروز بود که رادیو خبر پذیرش قطعنامه ۵۹۸ و پایان دفاع هشت ساله را اعلام کرد.

کمی بعد ، بچه رزمنده ها اسلحه را زمین گذاشتند و چراغ جبهه ها برای همیشه خاموش شد. البته گوهرهایی در دل زمین دفاع مقدس ماند که بعدها گوهرشناسانی به کاوش پرداختند که نام گروه تفحص شهدا بر آنان نهاده شد.

تمام آن هشت سال پر از قصه بود، از شهادت ها گرفته تا شکلهای مختلف جانبازی ؛ شیمیایی ها ، قطع نخاعی ها، عضو از دست داده ها و اعصاب و روانی ها.

در جای دیگری از ماجرا آزاده ها پادشاهی می کردند و آزادگی برای خودش عالم دیگری داشت ، عالمی پر از معجزه های باور نکردنی.

ایران پر شده بود از گلزارهای شهدا ، غوغای زیارت پنجشنبه ها ، تغییر نام کوچه ها و مزین شدن آنها به نام شهدا، بزرگ شدن های بی بابا ، سنگینی بغض سهمیه ها ، دلتنگی بی پایان مادرها ، اشکهای مخفیانۀ پدرها.

دفاع مقدس حال و هوای غریب جامانده ها ، توقف همیشگی ساعت ها و به سر نرسیدن قصه های دفاع مقدس،  ایثارگری ، رزمندگی ، بچه های جنگ ، عملیات ، منطقه ، اعزام ، شهادت و هزار واژۀ پر معنای دیگر را وارد فرهنگ ایران کرد.

بعد از تمام شدن جنگ ، حفظ دستاوردهای آن اهمیت زیادی داشت مردم و مسئولین فعالیت های مختلفی را آغاز نمودند، کارهای ماندگاری مانند یادواره ها ، کتابها ،شعرها ، فیلم ها ، سرودها ، جشنواره ها ، نشریه ها ، دورهمی ها، هیئت ها، تقدیرها، تجلیل ها، گفت و شنودها و نامگذاری روزها و…

زمان بی وقفه آمد و رفت و حالا ادبیات پیچیدۀ عصر ارتباطات و سلطنت رسانه ها حال و روز دنیا را عوض کرده اند و اینچنین شد که این روزها سرت را به هر سمتی بچرخانی هیاهوی غبار گرفتۀ رسانه چشم و گوشت را تسخیر می کند، هر روز با ترفند و حیله ای تازه.

در این شرایط احساس شد که حفظ ، نشر و ترویج فرهنگ پایداری، ایثار و شهادت نیازمند توجه بیشتر است و پر واضح بود که اگر غفلت کنیم از غافلۀ روزگار جا مانده ایم.

بر اثر این طرز تفکر، درست چند سال بعد از پایان جنگ بود که…

ادامه مطلب