یکی از تدابیر مهم فرماندهان در هشت سال دفاع مقدس به ویژه در جبهه شمالی جنگ، بهره‌وری از توان و ظرفیت نیرو‌های کرد مخالف با رژیم صدام و مشارکت دادن آن‌ها در پیشبرد اهداف عملیات‌ها بود.
عملیات نفوذی فتح ۱۰ در ساعت یک و ۴۵ دقیقه بامداد ۱۳ شهریور ۱۳۶۶ با رمز یا اباعبدالله الحسین (ع) در شمال استان کرکوک عراق آغاز شد.
نیرو‌های تیپ ۵۸ مالک اشتر، پیش‌مرگان حزب‌الله کرد عراق و مجاهدین عراقی با نفوذ به داخل عراق مواضع دشمن را در منطقه «سیدکان» واقع در شمال استان اربیل موردحمله قرار دادند.
نیرو‌های عمل‌کننده در نخستین ساعات عملیات توانستند پنج ارتفاع را در این منطقه به تصرف درآورند و همه پایگاه‌های حفاظتی و کمین‌های دشمن ر ا منهدم کنند.
در این عملیات غافلگیرانه، مقر فرماندهی گردان «الخفیفه» منهدم شد و همه نیرو‌های آن کشته یا زخمی شدند.
«به گزارش روابط عمومی قرارگاه رمضان، در این حمله حدود ۲۰۰ تن از جاش‌های گردان خفیفه ۱۵۳ و ۱۵۶ کشته شدند که در میان آن‌ها فرمانده گردان خفیفه ۱۵۳ به نام «حسین اسماعیل احمد» و سه افسر دیگر ارتش و استخبارات عراق دیده می‌شدند.
۴۰ تن از نیرو‌های نظامی عراق نیز به اسارت درآمدند و به مناطق آزادشده انتقال یافتند.
توپخانه اتحادیه میهنی کردستان عراق به تلافی حمله شیمیایی ارتش صدام در روز گذشته به روستا‌های کردستان عراق، سربازخانه «آسوس» و «قلعه سربازخانه» در استان سلیمانیه را به شدت گلوله‌باران کرد که بر اثر آن خسارت‌هایی بر دشمن وارد آمد و یک انبار مهمات منهدم شد.» [۱]
یکی از تدابیر مهم فرماندهان در هشت سال دفاع مقدس به ویژه در جبهه شمالی جنگ، بهره‌وری از توان و ظرفیت نیرو‌های کرد مخالف با رژیم صدام حسین در داخل خاک عراق و مشارکت دادن آن‌ها در پیشبرد اهداف عملیات‌ها در این منطقه از جنگ و ضربه زدن به اهداف استراتژیک و ژئواستراتژیک رژیم بعثی بود.
این سلسله عملیات‌ها می‌توانست تمرکز قوای عراقی‌ها را در جبهه جنوب برهم زده و نوعی آشفتگی و تشویش را در مدیریت جنگ رژیم بعثی ایجاد کند.
منبع
[۱] یزدانفام، محمود، اسکورت نفت‌کش‌ها؛ روزشمار جنگ ایران و عراق (شماره ۵۰)، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی؛ مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ سوم، ۱۳۸۹، صفحات ۵۴۹، ۵۵۰
انتهای پیام/ ۱۱۸
